Το δικό μου ιδανικό σχολείο!

Λώρη Ψαλίδα (Β4)

Όλα τα παιδιά, κάποτε στην ζωή τους, έχουν σκεφτεί το πως θα ήταν ένα τέλειο  σχολείο. Τώρα λοιπόν, θα σας περιγράψω το δικό μου ιδανικό σχολείο.

Επειδή το σχολείο είναι ένας χώρος στον οποίο ο μαθητής περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, θα ήταν πολύ ευχάριστο εάν αυτός ο χώρος ήταν ευρύχωρος, εργονομικά δομημένος, με ωραία ντουλάπια και καλά βαμμένος. Θα ήταν ευκολότερο αν ήταν χωρισμένος σε ορόφους, για να μην υπάρχει δυσκολία στη μετακίνηση. Οι τάξεις να ήταν, όπως είπα και πριν, καλά δομημένες, μεγάλες, βαμμένες με  φωτεινά χρώματα και πλήρως εξοπλισμένες. Αίθουσες όπως της Πληροφορικής, της Μουσικής και των Καλλιτεχνικών να έχουν ωραία και ευκολόχρηστα αντικείμενα για την διεξαγωγή του μαθήματος. Ως προς τις σκάλες, θα ήταν πιο βολικό αν υπήρχαν ράμπες, που θα εξυπηρετούσαν και τους μαθητές με κινητικά προβλήματα. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις θα ήταν μεγάλες, όπως και το κλειστό γυμναστήριο, ενώ τα γήπεδα θα ήταν χωρισμένα έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν μεγαλύτερη ελευθέρια στις κινήσεις τους και να είναι πιο άνετα.

Οι καθηγητές θα ήταν πολλοί σε αριθμό και ευχάριστοι. Ο τρόπος που θα έκαναν το μάθημα θα ήταν ενδιαφέρον και θα κρατούσε τα παιδιά πάντα προσηλωμένα εκεί. Δεν θα έβαζαν πολλά μαθήματα για το σπίτι και θα προσπαθούσαν να έχουν καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Ως προς την εμφάνιση τους, θα ήταν και από τα δυο φύλλα, ανεξάρτητου ηλικίας, αλλά θα ήταν πάντα προσεγμένα ντυμένοι. Θα ήθελα να είναι εκφραστικοί και να κάνουν πολλές, αλλά σωστά επιλεγμένες χειρονομίες, καθώς αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά γιατί βλέπουν και κάτι εκτός από τo  να ακούνε μόνο. Ο στόχος της ημέρας τους θα ήταν να κάνουν τους μαθητές να αγαπήσουν το μάθημα το οποίο διδάσκουν, αλλά και το σχολείο γενικότερα.

Οι μαθητές θα ήταν και αυτοί πολλοί στον αριθμό, ευγενικοί, καλόκαρδοι, πάλι ανεξάρτητου φύλου αλλά και εθνικότητας. Δεν θα υπήρχε σχολικός εκφοβισμός ούτε διαχωρισμός καθώς όλοι θα ήταν αγαπημένοι. Θα σέβονταν και θα πρόσεχαν τα υπόλοιπα παιδιά.

Το πρόγραμμα θα ήταν 7ωρο και 6ωρο, με καλά μοιρασμένες ώρες, έτσι ώστε τα παιδιά να είναι ευχαριστημένα και να μην πιέζονται στο σπίτι. Θα υπήρχαν επίσης μερικές ώρες, δυο-τρεις το πολύ την εβδομάδα, κατά τις οποίες οι μαθητές θα ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί.

Οι βαθμοί θα έμπαιναν αυστηρά, και αυτό θα γινόταν γνωστό στους μαθητές ως κίνητρο για να διαβάζουν, αλλά δίκαια, για να μην υπάρχουν θέματα με τους γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά.