Κωνσταντίνος Τζαφέστας (Β4)
 |
| Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού |
Πριν από δύο μήνες, απέκτησα μία από τις ωραιότερες και
γλυκύτατες αναμνήσεις όλης μου της ζωής. Αυτό, γιατί επισκέφτηκα ένα από τα πιο
δαιδαλώδη, εκφραστικά και αρχαιότερα μνημεία στον κόσμο, την Ακρόπολη. Γι’ αυτό
αποφάσισα να περιγράψω αυτή μου την εμπειρία.
Αρχικά, εισερχόμενος στα προπύλαια,
αντίκρισα κάποια τεράστια κτίρια που μου προκάλεσαν δέος και θαυμασμό. Μόλις
πέρασα από την πύλη, αμέσως σταμάτησα και έμεινα άναυδος. Μπροστά μου διέκρινα
όλους τους ναούς, τα αγάλματα καθώς και μερικά τείχη που είχαν απομείνει στις
άκρες του ιερού βράχου.
Μετά από πολλά επιφωνήματα, τα οποία δεν
μπόρεσα να κρατήσω μέσα μου, αποφάσισα να προχωρήσω. Στάθηκα για λίγο στο
κέντρο του βράχου, χωρίς να κινηθώ, μόνο αναπνέοντας βαθιά. Εκείνη την στιγμή
ένιωσα κάτι ονειρικό, σαν να συνδεόμουν με την φύση και όλα της τα στοιχεία.
Ήταν σαν να με αγκάλιασε μια σφαίρα από αέρα έδαφος και νερό. Τα με απλά υλικά
κτισμένα ιερά, ο αέρας καθώς και ο ιερός ελληνικός ήλιος με έκαναν να ξεχάσω
τις υποχρεώσεις, τις επιθυμίες και το άγχος της καθημερινής μου ζωής.
Προχώρησα προς τον Παρθενώνα. Εκεί, πέρα από
τις αχτίδες του ηλίου που περνούσαν μέσα απ’ τις κολώνες, διέκρινα και τις
εκπληκτικές μαρμάρινες παραστάσεις στα αετώματα αυτού του απερίγραπτου ναού.
Ύστερα συνάντησα μπροστά μου το Ερέχθειο με τις Καρυάτιδες. Μπροστά στα μάτια
μου ήταν σαν να κινούνταν, σαν να μου πρόσφεραν ένα δώρο. Μα ναι… μου έδιναν
απλόχερα ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας: την φύση, τον πολιτισμό, και την γνώση που
είχαν γνωρίσει, όσο βρίσκονταν σε αυτό το σημείο. Το μόνο που μπορούσα να πω,
ήταν ένα ευχαριστώ. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Τέλος, πήγα στο πιο ψηλό σημείο της
Ακρόπολης, εκεί όπου δυναμικά και γλυκά ανέμιζε η ελληνική σημαία. Κάθισα θαυμάζοντας
το τοπίο ενώ με χτυπούσε ο άνεμος, νιώθοντας μέσα μου μια απέραντη ηρεμία, που
δεν θα βρω πουθενά αλλού.
Από
την επίσκεψή αυτή, θα μείνουν τα πάντα χαραγμένα στη μνήμη μου. Τα μικρά
μυστικά, οι μεγάλοι ναοί, η φύση, το περιβάλλον, μα πάνω απ’ όλα, οι γνώσεις
και ο πολιτισμός που αντίκρισα στο πιο ψηλό σημείο της Αθήνας.
