Έρευνα: «καθημερινές συνήθειες και φυσικό περιβάλλον»

Οι μαθητές του τμήματος Β4 σε συνεργασία με τους μαθητές του Β3

Πηγή: http://upstreampolicy.org

Οι παρεμβάσεις του ανθρώπου στο περιβάλλον είναι πολλές και καταλυτικές. Θέλουμε να βοηθήσουμε τους συμμαθητές μας να αποκτήσουν ενδιαφέρον για το περιβάλλον, να ευαισθητοποιηθούν στα προβλήματα που αφορούν σε αυτό και να αποκτήσουν ενεργό συμμετοχή στην βελτίωση και προστασία του. 

Για το σκοπό αυτό σχεδιάσαμε ένα ερωτηματολόγιο προκειμένου να ανιχνευθούν οι γνώσεις, οι στάσεις και οι αντιλήψεις των συμμαθητών μας για περιβαλλοντικά θέματα. Το ερωτηματολόγιο δημιουργήθηκε με τη συνεισφορά των μαθητών των τμημάτων Β3 και Β4.

Για την υλοποίησή του ερωτηματολογίου αξιοποιήσαμε τη web2.0 εφαρμογή SurveyMonkey (δωρεάν έκδοση). Σημειώνεται ότι η δωρεάν έκδοση της εφαρμογής δεν επέτρεψε την επεξεργασία πέραν των 100 απαντήσεων.

Τα αποτελέσματα της έρευνά μας θα αξιοποιηθούν για να σχεδιάσουμε δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για το σχολείο και την τοπική κοινωνία κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων που παρέχει ο παγκόσμιος ιστός (web 2.0 εφαρμογές και κοινωνικά δίκτυα).

Ευχαριστούμε θερμά όσους απάντησαν το ερωτηματολόγιό μας και ιδιαίτερα τους μαθητές του Γυμνασίου Πόρου που συμμετείχαν στην έρευνά μας στη διάρκεια της επίσκεψής τους στο σχολείο μας την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017.

Όλοι μαζί για μια ενωμένη Κύπρο!

Κοντοδημόπουλος Δ., Κουρής Η., Κόκλα Π., Λυμπεροπούλου Ε., Μαρτζάκλη Μ., Μιχιώτη Α. (Β2)

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας μελετήσαμε το διήγημα του Νικηφόρου Μηλιώνη «Το συρματόπλεγμα του αίσχους». Ευχόμαστε να υπάρξει σύντομα μια ειρηνική επίλυση στο εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα της Κύπρου. Πρέπει να εργαστούμε συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ψηφιακή δημιουργία του μαθητή Διονύση Κοντοδημόπουλου

Ψηφιακή δημιουργία των μαθητριών Κόκλα, Λυμπεροπούλου, Μαρτζάκλη, Μιχιώτη

Ψηφιακή δημιουργία του μαθητή Ηλία Κουρή

Τα περιβαλλοντικά θέματα απαιτούν την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλων μας!

Σπυροπούλου Αθηνά, Σταμίδη Στέλλα, Σύρμος Δημήτριος, Ταβουλάρης Παναγιώτης, Τερζή Μαρίλια, Τσενέ Κωνσταντίνα (Β4), Σαρόγλου Γεώργιος (Β3)

http://climate.nasa.gov/resources/global-warming/

Στο 1ο τετράμηνο της σχολικής χρονιάς 2016-2017, εκπονήσαμε διαθεματική ερευνητική εργασία με θέμα "ανθρώπινες παρεμβάσεις στο περιβάλλον", ανάμεσα στα γνωστικά αντικείμενα της Βιολογίας, Πληροφορικής, Μαθηματικών και Νεοελληνικής Γλώσσας.

Τα τελευταία χρόνια η ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον έχει αποτελέσει σημαντικό παράγοντα της σταδιακής καταστροφής του. Αρχικά, η καύση των ορυκτών καυσίμων και η εκπομπή των αερίων του διοξειδίου του άνθρακα προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Η όξινη βροχή έχει αρνητική επίδραση σε πολλούς τομείς του περιβάλλοντος, ενώ αποτέλεσμα ανθρωπίνων δραστηριοτήτων είναι η μόλυνση του εδάφους και του νερού. Το φωτοχημικό νέφος προκαλεί αμέτρητα προβλήματα υγείας και περιβαλλοντικές μολύνσεις, ενώ εν τέλει, σημαντικό ζήτημα έχει αποτελέσει η φθορά της στοιβάδας του όζοντος που εκθέτει τους ζωντανούς οργανισμούς στην ηλιακή ακτινοβολία και μέλλει να φέρει δραματικές επιπτώσεις στον πλανήτη μας.

Στην εργασία μας θέσαμε τα ερωτήματα: (α) ποιες καθημερινές συνήθειες και δραστηριότητες μας έχουν αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον; (β) πόσο καλά γνωρίζουν τα σημαντικά αυτά θέματα οι συνομήλικοί μας και πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε να αποκτήσουν ενδιαφέρον για το περιβάλλον, να ευαισθητοποιηθούν στα προβλήματα που αφορούν σε αυτό και να αποκτήσουν ενεργό συμμετοχή στην βελτίωση και προστασία του.

Στο πλαίσιο της διερεύνησης των ερωτημάτων αυτών αναζητήσαμε και μελετήσαμε αξιόπιστες πηγές, δημιουργήσαμε ένα λεξικό όρων, σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε ένα ψηφιακό ερωτηματολόγιο που ανιχνεύει τις στάσεις και αντιλήψεις των συμμαθητών μας. Μετά τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων που θα προκύψουν από την επεξεργασία του ερωτηματολογίου, θα γίνει διάχυση των αποτελεσμάτων και των συμπερασμάτων μας με την αξιοποίηση ψηφιακών εργαλείων. 

«Στα παλάτια της Κνωσού»

Αριάδνη Στουπάκη (Β4)

Πηγή: GreekGuide.com

Αγαπημένη μου Ιωάννα,

Το ταξίδι μου στην Κρήτη είναι πολύ συναρπαστικό! Έχουμε επισκεφτεί άπειρα μέρη. Όλα ήταν όμορφα και θαυμάσια όμως το ανάκτορο της Κνωσού ήταν αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από κάθε άλλο αρχαιολογικό χώρο.

Η ουρά στην είσοδο ήταν τεράστια, περιμέναμε πάνω από μισή ώρα αλλά η αναμονή άξιζε! Μόλις μπήκαμε μέσα αντικρίσαμε το μεγαλείο του Μινωικού πολιτισμού. Μικρά κτήρια με λαμπερά και ζωντανά χρώματα ξεπρόβαλαν όσο προχωρούσαμε. Αξιοθαύμαστες τοιχογραφίες σε όλα τα μεγέθη μας προκάλεσαν δέος ενώ οι τεράστιες αποθήκες αγαθών με τα τεράστια πιθάρια μας τρόμαξαν λίγο καθώς το μυστήριο και το σκοτάδι επικρατούσαν στον χώρο. Η αίθουσα του θρόνου δεν με εντυπωσίασε, απογοητεύτηκα επειδή περίμενα κάτι πιο επιβλητικό. Όμως το υπνοδωμάτιο της βασίλισσας με τα διαφορετικά επίπεδα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή μου και να με κάνει να αισθανθώ πολύ μικρή μπροστά στα δημιουργήματα των σοφών Μινωιτών. Ένα ακόμα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν πως τα σκαλιά του ανακτόρου ήταν υπολογισμένα σε ύψος και πλάτος για μια ξεκούραση ανάβαση και κατάβαση. Το γεγονός αυτό με έκανε να εκτιμήσω ακόμα πιο πολύ τους Μινωίτες για την εξυπνάδα τους.

Φεύγοντας ένιωθα συγκίνηση που οι πρόγονοί μας δημιούργησαν τόσο λαμπρά έργα με σοφία και σύνεση. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη που επιτέλους είχα καταφέρει να δω από κοντά το ανάκτορο για το οποίο όλος ο κόσμος μιλάει. Επίσης, ένιωθα ευγνώμων που το θαυμαστό αυτό μνημείο βρίσκεται στη χώρα μου, είναι πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας μου και μπορώ να το επισκέπτομαι τόσο εύκολα. Ο αρχαιολογικός χώρος μου προκάλεσε δέος και θαυμασμό. Η επίσκεψή μου στην Κνωσό είναι μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη! Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να πάμε και μαζί!

Με αγάπη,

η ξαδέρφη σου Αριάδνη

Ακρόπολη: ένα μνημείο που συγκλονίζει...

Κωνσταντίνος Τζαφέστας (Β4)

Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Πριν από δύο μήνες, απέκτησα μία από τις ωραιότερες και γλυκύτατες αναμνήσεις όλης μου της ζωής. Αυτό, γιατί επισκέφτηκα ένα από τα πιο δαιδαλώδη, εκφραστικά και αρχαιότερα μνημεία στον κόσμο, την Ακρόπολη. Γι’ αυτό αποφάσισα να περιγράψω αυτή μου την εμπειρία.

Αρχικά, εισερχόμενος στα προπύλαια, αντίκρισα κάποια τεράστια κτίρια που μου προκάλεσαν δέος και θαυμασμό. Μόλις πέρασα από την πύλη, αμέσως σταμάτησα και έμεινα άναυδος. Μπροστά μου διέκρινα όλους τους ναούς, τα αγάλματα καθώς και μερικά τείχη που είχαν απομείνει στις άκρες του ιερού βράχου.

Μετά από πολλά επιφωνήματα, τα οποία δεν μπόρεσα να κρατήσω μέσα μου, αποφάσισα να προχωρήσω. Στάθηκα για λίγο στο κέντρο του βράχου, χωρίς να κινηθώ, μόνο αναπνέοντας βαθιά. Εκείνη την στιγμή ένιωσα κάτι ονειρικό, σαν να συνδεόμουν με την φύση και όλα της τα στοιχεία. Ήταν σαν να με αγκάλιασε μια σφαίρα από αέρα έδαφος και νερό. Τα με απλά υλικά κτισμένα ιερά, ο αέρας καθώς και ο ιερός ελληνικός ήλιος με έκαναν να ξεχάσω τις υποχρεώσεις, τις επιθυμίες και το άγχος της καθημερινής μου ζωής.

Προχώρησα προς τον Παρθενώνα. Εκεί, πέρα από τις αχτίδες του ηλίου που περνούσαν μέσα απ’ τις κολώνες, διέκρινα και τις εκπληκτικές μαρμάρινες παραστάσεις στα αετώματα αυτού του απερίγραπτου ναού. Ύστερα συνάντησα μπροστά μου το Ερέχθειο με τις Καρυάτιδες. Μπροστά στα μάτια μου ήταν σαν να κινούνταν, σαν να μου πρόσφεραν ένα δώρο. Μα ναι… μου έδιναν απλόχερα ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας: την φύση, τον πολιτισμό, και την γνώση που είχαν γνωρίσει, όσο βρίσκονταν σε αυτό το σημείο. Το μόνο που μπορούσα να πω, ήταν ένα ευχαριστώ. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Τέλος, πήγα στο πιο ψηλό σημείο της Ακρόπολης, εκεί όπου δυναμικά και γλυκά ανέμιζε η ελληνική σημαία. Κάθισα θαυμάζοντας το τοπίο ενώ με χτυπούσε ο άνεμος, νιώθοντας μέσα μου μια απέραντη ηρεμία, που δεν θα βρω πουθενά αλλού.

Από την επίσκεψή αυτή, θα μείνουν τα πάντα χαραγμένα στη μνήμη μου. Τα μικρά μυστικά, οι μεγάλοι ναοί, η φύση, το περιβάλλον, μα πάνω απ’ όλα, οι γνώσεις και ο πολιτισμός που αντίκρισα στο πιο ψηλό σημείο της Αθήνας.

Επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης: ένα ταξίδι στο χρόνο!

Σταύρος Σταμάτης (Β4)

Πηγή: http://www.theacropolismuseum.gr/

Αγαπητέ Αντρέα,

τι κάνεις; Εγώ είμαι καλά. Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου μιλήσω για την πρόσφατη επίσκεψή μου στο μουσείο της Ακρόπολης. Με εντυπωσίασε ιδιαιτέρως το κτίσμα που βλέπαμε κάτω από το διάφανο πάτωμα. Μου έδινε την εντύπωση πως βρισκόμουν σε εκείνη την εποχή και περπατούσα στο μικρό εκείνο δρομάκι της αρχαίας γειτονιάς. Ήταν σαν ταξίδι στον χρόνο! Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ με τα γλυπτά και με πολλά αγγεία και αδυνατούσα να πιστέψω πως αυτά δημιουργήθηκαν πριν 2500 χρόνια. Οι Καρυάτιδες ήταν απίθανες και φαινόντουσαν σαν πραγματικοί άνθρωποι, μόνο που είχαν άσπρο χρώμα. Τα μικρά αγγεία ήταν θαυμάσια. Εντυπωσιάστηκα και ταυτόχρονα εκτίμησα απεριόριστα την τάση των αρχαίων Ελλήνων να διακοσμούν ακόμη και έναν απλό μικρό αμφορέα, που τον χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους, ώστε η ζωή τους να αποκτούσε χρώμα και όλα τα υλικά τους αγαθά να ήταν όμορφα.

       

Αργότερα, βλέποντας τα γλυπτά του Παρθενώνα ένιωσα πολύ περήφανος για τον σπουδαίο πολιτισμό των προγόνων μου και χάρηκα πολύ που ο λαός μου είχε τέτοια κατασκευάσματα και τόσο όμορφα έργα τέχνης πριν χιλιάδες χρόνια. Ακούγοντας αναλυτικότερα την ιστορία της κλοπής μερικών γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν κατάλαβα αμέσως την αδικία που υπήρξε και υπάρχει, καθώς τα γλυπτά βρίσκονται ακόμη μακριά από το μουσείο μας. Ύστερα, θαύμασα, από ένα παράθυρο του μουσείου, τον πανέμορφο Παρθενώνα και την υπέροχη θέα, αφού είδαμε ένα σχετικό βίντεο για τον ναό και πληροφορηθήκαμε για αυτόν. Μάθαμε για την έκρηξη που υπέστη και για όλα τα σχετικά. Εγώ δεν πίστευα πως ένα τόσο παλιό κτίσμα, άντεξε σε μια ολόκληρη έκρηξη. Επίσης, είδα πολλές ευανάγνωστες πινακίδες και εντυπωσιάστηκα με το πώς κατάφεραν να χαράζουν επάνω τους τόσο καλά και ξεκάθαρα τα γράμματα. Ήταν όλα πανέμορφα.

Σου προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείς κι εσύ το μουσείο.

Ανυπομονώ να βρεθούμε κι από κοντά,

Σταύρος

Επίσκεψη στον ιερό βράχο!

Νικόλαος Σπυρόπουλος (Β4)

Πηγή: http://www.econews.gr/

Αγαπητέ μου φίλε Ορφέα,

Πέρασε καιρός από τότε που έχουμε να συναντηθούμε. Εσύ καλά είσαι; Η οικογένειά σου; Εγώ μια χαρά είμαι. Σου γράφω για να σου πω πώς πέρασα σε μια καταπληκτική εκδρομή που πήγα με το σχολείο μου.

Πριν δύο εβδομάδες περίπου, πήγαμε στην Ακρόπολη. Η ξενάγηση άρχισε από τα προπύλαια. Τα προπύλαια είναι η είσοδος της Ακρόπολης. Ήταν διακοσμημένα με γλυπτά και ήταν θεόρατα. Αισθανόμουν σαν ένα μυρμήγκι μπροστά τους. Πριν συνεχίσουμε γύρισα και κοίταξα την θέα από τον λόφο. Ήταν μια φανταστική θέα. 

Στη συνέχεια, περάσαμε τα προπύλαια και βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από ερείπια ναών. Πολλοί λίγοι ναοί δεν ήταν τελειωτικά κατεστραμμένοι, δηλαδή υπήρχαν κάποια κομμάτια τους «όρθια». Λυπήθηκα αρκετά γιατί τόσοι ναοί και να μην μπορούμε να τους δούμε παρά μόνο τα ερείπιά τους, είναι αδικία. Προχωρώντας  την ξενάγηση, έβλεπα διάφορα μηχανήματα και ανθρώπους να προσπαθούν να αναστυλώσουν τους ναούς. Τότε γέμισε χαρά η ψυχή μου επειδή είδα ότι οι άνθρωποι νοιάζονται ακόμα για την κληρονομιά τους.

Τελευταία στάση μας ήταν ο παγκόσμιας φήμης Παρθενώνας. Γύρω του υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι που έβγαζαν φωτογραφίες. Όταν κατάφερα να μπω ανάμεσά τους και να τον δω, έμεινα άφωνος. Το μνημειακό μέγεθός του και η απίστευτη και εκθαμβωτική διακόσμησή του ήταν οι κύριοι λόγοι που εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ. Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα υπερήφανος για τους προγόνους μας. Κοίταζα και ξανακοίταζα τον ναό και δεν το πίστευα. Η αντίθεση της λιτότητας με την διακόσμησή του είναι μοναδική.

Πιστεύω ότι αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη. Επίσης πιστεύω ότι αυτή η εμπειρία θα είναι ένα καλό θέμα για να γράφω στις εκθέσεις στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Αυτά από εμένα. Πήγες εσύ πρόσφατα κάποια εκδρομή με το σχολείο σου; Περιμένω να ακούσω νέα σου.

Ο φίλος σου,

Νικόλας

Το δικό μου «Χόγκουαρτς»...

Δανάη Τασιαδάμη (Β4)

Πηγή: http://www.mirror.co.uk/

Υπάρχουν πολλά είδη σχολείου. Το ιδανικό για μένα είναι ένα σχολείο στο οποίο θα είμαι οικότροφη. Πιστεύω πως με το να είναι ένα παιδί οικότροφο μπορεί να το ωφελήσει στη ζωή του καθώς μαθαίνει να είναι ανεξάρτητο και να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του.

Αρχικά, το κτίριο θα ήθελα να είναι νεοκλασικό με ψηλά ταβάνια και ευρύχωρες αίθουσες. Θα έχει το σχήμα του «Π» και στο κέντρο θα υπάρχει μια μεγάλη αυλή με δέντρα και παρτέρια με λουλούδια. Στην αυλή, επίσης, θα βρίσκονται παγκάκια και κιόσκι για τους μαθητές και τους καθηγητές.

Επιπρόσθετα, το κτίριο θα έχει δύο ορόφους. Στο ισόγειο θα υπάρχουν η τραπεζαρία, το εντευκτήριο, η αίθουσα εκδηλώσεων και η βιβλιοθήκη του σχολείου. Στον πρώτο όροφο θα βρίσκονται οι αίθουσες διδασκαλίας, τα γραφεία των καθηγητών και της διεύθυνσης. Ο δεύτερος όροφος, στον οποίο θα είναι οι χώροι διαμονής των μαθητών, θα χωρίζεται σε δύο πτέρυγες: αρρένων και θηλέων. Τα δωμάτια θα είναι ευρύχωρα με μεγάλα παράθυρα και ψηλά ταβάνια. Καθένα θα έχει δύο κλίνες με ουρανό, δύο γραφεία, δύο ντουλάπες και ένα τζάκι για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Οι καθηγητές, οι οποίοι θα μένουν και αυτοί στο σχολικό χώρο, θα είναι σχετικά νέοι και θα φορούν στολή που θα τους παρέχει το σχολείο. Θα πρέπει να κάνουν το μάθημα προσιτό στους μαθητές και διαδραστικό ώστε να είναι συνδεδεμένο και με την σημερινή κοινωνία.

Έπειτα, το πρόγραμμα και οι κανόνες θα πρέπει να τηρούνται με αυστηρότητα. Αρχικά, η ώρα του πρωινού αρχίζει στις εφτά και τελειώνει στις οχτώ. Τα μαθήματα θα ξεκινούν στις οχτώ και τέταρτο και η λήξη τους θα είναι στις μία και μισή. Στις δύο οι μαθητές θα πρέπει να βρίσκονται στην τραπεζαρία για το μεσημεριανό το οποίο θα τελειώνει στις τέσσερις. Το απόγευμα οι μαθητές ή θα διαβάζουν τα μαθήματά τους ή θα βρίσκονται στο εντευκτήριο παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια ή στη βιβλιοθήκη, είτε για κάποια ομαδική εργασία είτε για την ανάγνωση κάποιου μυθιστορήματος. Τέλος, οι μαθητές θα είναι υποχρεωμένοι να φορούν την σχολική στολή κατά τη διάρκεια της μέρας και να βρίσκονται στα κρεβάτια τους στις οχτώ το βράδυ.

Τα σαββατοκύριακα θα γίνονται εκδηλώσεις, εκδρομές ή αγώνες. Στις διακοπές τα παιδιά θα γυρνούν σπίτια τους και θα πρέπει να βρίσκονται στο σχολικό χώρο με τη λήξη των διακοπών.

Για μένα, αυτό είναι το ιδανικό σχολείο και θα ήθελα πολύ να υπάρξει και στην Ελλάδα.

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Μαρίλια Τερζή (Β4)

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

σήμερα το πρωί στο σχολείο, μου ζητήθηκε να περιγράψω πως φαντάζομαι το ιδανικό σχολείο. Θα ήθελα να σου το περιγράψω κι εσένα, έτσι ώστε να μην το ξεχάσω ποτέ.

Αρχικά το σχολείο θα ήθελα να ήταν σε μεγάλη έκταση, γύρω στα χίλια πεντακόσια τετραγωνικά μέτρα, με δύο μεγάλους κήπους, όπου κάθε τάξη θα έχει το δικαίωμα να φυτεύει λουλούδια ή ζαρζαβατικά. Θα υπάρχει ένας κλειστός χώρος με πισίνα και δύο ψηλούς βατήρες, όπου κάθε Τετάρτη απόγευμα θα κάναμε μάθημα κολύμβησης. Επιπλέον θα υπήρχαν τρία γήπεδα, ένα μπάσκετ, ένα βόλεϊ. Οι τοίχοι θα ήταν βαμμένοι σε χρώμα γαλαζοπράσινο. Στον εσωτερικό χώρο τού σχολείου θα υπάρχουν οι τάξεις και ένας κλειστός χώρος για μάθημα μπαλέτου και άλλων χορών. Οι τάξεις θα ήταν ευρύχωρες και οι τοίχοι βαμμένοι με χρώμα "σκοτωμένο σομόν". Τα θρανία θα χωρούν τρία άτομα το καθένα και θα είναι ολόλευκα, χωρίς μουτζούρες ή ζωγραφιές και κάθε μάθημα θα έχει την δική του αίθουσα.

Οι καθηγητές θα είναι πάντα χαρούμενοι και χαμογελαστοί και θα μας διδάσκουν το μάθημα με τον πιο μεταδοτικό τρόπο. Θα είναι και άντρες και γυναίκες ηλικίας 20-30 χρονών, διότι όταν είναι νέοι μπορούν να μας καταλάβουν καλύτερα. Θα φορούν πάντα ανοιχτόχρωμα ρούχα για να μας ξυπνούν και να μας φτιάχνουν την διάθεση, διότι τα σκουρόχρωμα ρούχα εκνευρίζουν ή και κοιμίζουν τους μαθητές και δεν τους βοηθούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα. Κανένας καθηγητής δεν θα είναι φαλακρός και όλες οι καθηγήτριες θα είναι φυσικές ξανθές, καστανές, ανάλογα με το χρώμα των μαλλιών τους, δηλαδή δεν θα τα βάφουν. Κανένας καθηγητής δεν θα φωνάζει ή θα μαλώνει ή θα βάζει τιμωρίες. Θα είναι όλοι τους ευγενικοί και καλοσυνάτοι και θα έρχονται στο σχολείο πάντα με καλή διάθεση και ποτέ με νεύρα ή στενοχωρημένοι.

Το μάθημα θα γίνεται ευχάριστα και οι μαθητές, χωρίς να φωνάζουν ή να μιλούν, θα προσέχουν καθ’ όλη την διάρκεια της παράδοσης. Τις απογευματινές ώρες θα υπάρχουν δωρεάν μαθήματα χορού και κολύμβησης, ενώ το μεσημέρι, στο τέλος των μαθημάτων, θα υπάρχουν δωρεάν μαθήματα χορωδίας και μουσικών οργάνων. Θα έχουμε μια σχολική ορχήστρα στην οποία θα παίρνουν μέρος όλοι οι μαθητές, που θα έχουν δηλώσει συμμετοχή στα επιπλέον μαθήματα μουσικής. Όλη η ύλη και όλες οι ασκήσεις των σχολικών βιβλίων θα γίνονται στην τάξη και δεν θα έχουμε να διαβάσουμε ή να γράψουμε ασκήσεις, διότι θα τις έχουμε κάνει από το σχολείο.

Αυτό είναι για μένα το ιδανικό σχολείο, αγαπητό μου ημερολόγιο, και ελπίζω μία μέρα να ιδρυθεί κάποιο που να μοιάζει με αυτό που φαντάζομαι.

Το δικό μου ιδανικό σχολείο!

Λώρη Ψαλίδα (Β4)

Όλα τα παιδιά, κάποτε στην ζωή τους, έχουν σκεφτεί το πως θα ήταν ένα τέλειο  σχολείο. Τώρα λοιπόν, θα σας περιγράψω το δικό μου ιδανικό σχολείο.

Επειδή το σχολείο είναι ένας χώρος στον οποίο ο μαθητής περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, θα ήταν πολύ ευχάριστο εάν αυτός ο χώρος ήταν ευρύχωρος, εργονομικά δομημένος, με ωραία ντουλάπια και καλά βαμμένος. Θα ήταν ευκολότερο αν ήταν χωρισμένος σε ορόφους, για να μην υπάρχει δυσκολία στη μετακίνηση. Οι τάξεις να ήταν, όπως είπα και πριν, καλά δομημένες, μεγάλες, βαμμένες με  φωτεινά χρώματα και πλήρως εξοπλισμένες. Αίθουσες όπως της Πληροφορικής, της Μουσικής και των Καλλιτεχνικών να έχουν ωραία και ευκολόχρηστα αντικείμενα για την διεξαγωγή του μαθήματος. Ως προς τις σκάλες, θα ήταν πιο βολικό αν υπήρχαν ράμπες, που θα εξυπηρετούσαν και τους μαθητές με κινητικά προβλήματα. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις θα ήταν μεγάλες, όπως και το κλειστό γυμναστήριο, ενώ τα γήπεδα θα ήταν χωρισμένα έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν μεγαλύτερη ελευθέρια στις κινήσεις τους και να είναι πιο άνετα.

Οι καθηγητές θα ήταν πολλοί σε αριθμό και ευχάριστοι. Ο τρόπος που θα έκαναν το μάθημα θα ήταν ενδιαφέρον και θα κρατούσε τα παιδιά πάντα προσηλωμένα εκεί. Δεν θα έβαζαν πολλά μαθήματα για το σπίτι και θα προσπαθούσαν να έχουν καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Ως προς την εμφάνιση τους, θα ήταν και από τα δυο φύλλα, ανεξάρτητου ηλικίας, αλλά θα ήταν πάντα προσεγμένα ντυμένοι. Θα ήθελα να είναι εκφραστικοί και να κάνουν πολλές, αλλά σωστά επιλεγμένες χειρονομίες, καθώς αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά γιατί βλέπουν και κάτι εκτός από τo  να ακούνε μόνο. Ο στόχος της ημέρας τους θα ήταν να κάνουν τους μαθητές να αγαπήσουν το μάθημα το οποίο διδάσκουν, αλλά και το σχολείο γενικότερα.

Οι μαθητές θα ήταν και αυτοί πολλοί στον αριθμό, ευγενικοί, καλόκαρδοι, πάλι ανεξάρτητου φύλου αλλά και εθνικότητας. Δεν θα υπήρχε σχολικός εκφοβισμός ούτε διαχωρισμός καθώς όλοι θα ήταν αγαπημένοι. Θα σέβονταν και θα πρόσεχαν τα υπόλοιπα παιδιά.

Το πρόγραμμα θα ήταν 7ωρο και 6ωρο, με καλά μοιρασμένες ώρες, έτσι ώστε τα παιδιά να είναι ευχαριστημένα και να μην πιέζονται στο σπίτι. Θα υπήρχαν επίσης μερικές ώρες, δυο-τρεις το πολύ την εβδομάδα, κατά τις οποίες οι μαθητές θα ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί.

Οι βαθμοί θα έμπαιναν αυστηρά, και αυτό θα γινόταν γνωστό στους μαθητές ως κίνητρο για να διαβάζουν, αλλά δίκαια, για να μην υπάρχουν θέματα με τους γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά.

Το ιδανικό σχολείο: το σχολείο της συνεργασίας και της χαράς!

Κωνσταντίνα Τσενέ (Β4)

Το ιδανικό σχολείο με βάση τις δικές μου προτιμήσεις θα είναι χωρίς αμφιβολία ένας χώρος που θα ξεχειλίζει από περιεχόμενο, ουσία, συνεργασία και χαρά.

Όπως τα περισσότερα σχολεία, έτσι κι αυτό θα ήθελα να απαρτίζεται από ανοιχτόχρωμα βαμμένους τοίχους, πάνω στους οποίους θα βρίσκονται κρεμασμένα κάθε είδους έργα μαθητών, ανεξάρτητα το φύλο ή την ηλικία. Θα επιθυμούσα, ακόμα, να έχει και πολλούς διαδρόμους. Πολύχρωμες στριφογυριστές σκάλες να συνδέουν τον έναν όροφο με τον άλλο, έτσι ώστε να μοιάζει το σχολείο με έναν λαβύρινθο από χρώματα. Όσο αναφορά τις αίθουσες, θα ήταν σίγουρα αμέτρητες και πελώριες. Καθεμία θα ήταν αυτόνομη και ανεξάρτητη από τις άλλες. Εκτός από το μεγάλο κυκλικό τραπέζι που θα βρισκόταν στο κέντρο του χώρου και τον ορθογώνιο ασπροπίνακα που θα ακούμπαγε σ’ έναν από τους μπορντό τοίχους κάθε αίθουσας, θα υπήρχαν και πολλά παράθυρα. Παράθυρα με θέα τον καταγάλανο ουρανό και τα γκριζόμαυρα σύννεφα, παράθυρα με θέα τα ανθισμένα λουλούδια των παρτεριών του προαυλίου και τέλος, παράθυρα με με θέα τη μεγάλη λεωφόρο που θα περνούσε κατά μήκος του σχολείου.

Οι καθηγητές θα ήταν άνθρωποι νέοι και μη. Θα χαρακτηρίζονταν από κατανόηση, συμπόνια, γλυκύτητα και ίση αντιμετώπιση όλων των μαθητών χωρίς καμία απολύτως διάκριση ή εξαίρεση. Θα ήταν άνθρωποι επικοινωνιακοί, ανοιχτόμυαλοι, άνετοι και ακομπλεξάριστοι. Θα ταίριαζαν σε κάθε λογής μαθητή και καθένας τους θα μας έδινε την αίσθηση της οικειότητας. Πέρα από το ρόλο του δασκάλου, θα θα είχαν και το ρόλο του στηρίγματος και της βοήθειας μέσα στα μάτια κάθε παιδιού. Το μάθημα θα γινόταν διαδραστικά και μόνο, χωρίς παπαγαλίες ή αποστηθίσεις από το βιβλίο. Κάθε καθηγητής θα έκανε τη δουλειά του με πάθος και ενδιαφέρον, όχι για να πάρει απλά έναν μισθό. Θα ερχόταν καλά προετοιμασμένος για την επόμενη μέρα και θα παρέδιδε το μάθημα μέσω ερωτήσεων, αρχικά ανοιχτών και πιο γενικών, ώστε να μπορεί κάθε τύπος μαθητή να συμμετέχει. Όταν θα έφτανε η ώρα της βαθμολογίας, θα αξιολογούσε κάθε μαθητή με αντικειμενικότητα. Φυσικά και όχι με βάση τις σχέσεις τους, μα με βάση την προσπάθεια και τον αγώνα που θα κατέβαλλε.

Το πρόγραμμα θα ήταν ανάλαφρο και ξεκούραστο. Τα παιδιά δεν θα ένιωθαν πίεση, ούτε άγχος. Θα αντιμετώπιζαν την εκπαίδευση ως ένα τεράστιο δώρο και θα ήταν ευγνώμων που θα είχαν τη δυνατότητα να μορφωθούν. Η ποικιλία των μαθημάτων που θα υπήρχε θα ήταν αρκετά μεγάλη. Μαθημάτων πιο ανοιχτών και μη, μαθημάτων που θα έκαναν αναφορά σε προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη  κοινωνία κτλ. Θα ήταν ένα πρόγραμμα που όχι μόνο θα προετοίμαζε τα παιδιά να βγουν σε αυτόν τον κόσμο και να βρουν μια δουλειά, μα τους έδινε συνείδηση και τους έκανε ενεργούς πολίτες.

Επειδή όμως ιδανικά σχολεία δεν υπάρχουν και τα όνειρα δύσκολα γίνονται πραγματικότητα, ας επιστρέψουμε πίσω στη μουντή πραγματικότητα και ας συμβιβαστούμε με όσα έχουμε...

Ένα διαφορετικό σχολείο...

Αιμιλία Χαπίτα (Β4)

   

Πηγή: http://boingboing.net/

Για εμένα το ιδανικό σχολείο δεν θα ήταν πολύ διαφορετικό από τα σχολεία που συναντάμε καθημερινά. Τα σχολεία στο εξωτερικό, όπως στην Αγγλία για παράδειγμα, φαντάζουν στο μυαλό μου πολύ κοντά στο “ιδανικό”σχολείο.

Ένα σχολείο που θα ήταν  ότι καλύτερο για εμάς τους μαθητές, λοιπόν, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ μεγάλο με αίθουσες για κάθε μάθημα. Θα μου άρεσε ο κάθε μαθητής να έχει έναν χώρο για τα προσωπικά του αντικείμενα που θα μπορούσε να τον διακοσμήσει ανάλογα με τον χαρακτήρα του. Οι αίθουσες θα είχαν φωτεινά και χαρούμενα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, ενώ θα υπήρχαν μεγάλοι χώροι στο κέντρο του συνόλου των αιθουσών, ανά κατηγορία μαθημάτων (φιλολογικά, θετικές επιστήμες, ξένες γλώσσες, γυμναστήριο), όπου οι μαθητές θα έκαναν το διάλειμμά τους για να μην επηρεάζονται από τον καιρό. Ακόμη πιστεύω ότι κάθε αίθουσα θα έπρεπε να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό ανάλογα με το μάθημα. Έτσι οι αίθουσες Πληροφορικής και Καλλιτεχνικών θα είχαν υπολογιστές και υλικά ζωγραφικής αντίστοιχα, ενώ το Γυμναστήριο, όπου θα έκαναν γυμναστική οι μαθητές, θα είχε όργανα γυμναστικής, στρώματα και γήπεδα μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλεϊ ή τένις.

Όσον αφορά τους καθηγητές, ένα ιδανικό σχολείο θα είχε καθηγητές και από τα δύο φύλα με ηλικίες κυρίως μικρές, από τριάντα έως πενήντα ετών, έτσι ώστε να έχουν μεταδοτικότητα χωρίς να είναι υπερβολικά νέοι και άπειροι ή πιο μεγάλοι και μη επιθυμητοί από τους μαθητές. Το ιδανικό για εμένα θα ήταν να ερχόντουσαν πάντα με καλή διάθεση και να κάνουν το μάθημα διαδραστικά, διότι έτσι θα ήταν πιο ενδιαφέρον το μάθημα, ωστόσο δεν θα είναι δυνατό ένας άνθρωπος να έχει μονίμως καλή διάθεση. Θα επιθυμούσα οι καθηγητές του σχολείου να γνώριζαν καλά τους μαθητές τους μέσα από δραστηριότητες για να ένοιωθαν πιο άνετα και έτσι να πρόσεχαν στο μάθημα με ευχαρίστηση και όχι από ανάγκη.

Κατά τη γνώμη μου, το πρόγραμμα των σχολείων θα έπρεπε να είναι πολύ διαφορετικό. Αρχικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να ξεκινάει πιο αργά (κατά τις εννέα για παράδειγμα), αφού είναι αποδεδειγμένα κακό για τον οργανισμό ενός ανθρώπου να ξυπνάει πολύ νωρίς και το μυαλό δεν λειτουργεί αρκετά καλά. Όσον αφορά τα μαθήματα, πιστεύω ότι θα έπρεπε να γίνονται κάποια ερωτηματολόγια στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, που θα έδειχναν σε ποια μαθήματα χρειάζεται βοήθεια κάθε μαθητής και θα έφτιαχναν το πρόγραμμα του καθενός ανάλογα. Τέλος, πιστεύω ότι πέρα από τα μαθήματα που διδάσκονται στις μέρες μας, θα έπρεπε να υπάρχουν και μαθήματα όπως ο επαγγελματικός προσανατολισμός, ο χορός και η θεατρική αγωγή μέσα από τα οποία θα διάλεγε κάθε μαθητής το ιδανικό για τον ίδιο.

Το σχολείο που ονειρεύομαι!

Αθηνά Τσόγκα (Β4)

Το ιδανικό σχολείο για εμένα είναι ένα μεγάλο κτίριο, διώροφο και χωρίς «γκράφιτι». Θα ήθελα να έχει μεγάλη αυλή και ένα κλειστό χώρο για γυμναστική τον χειμώνα, ο οποίος να είναι εξοπλισμένος με το κατάλληλο κι απαραίτητο υλικό για να πραγματοποιείται το μάθημα σωστά. Στη συνέχεια θα επιθυμούσα να υπάρχει μία ξεχωριστή αίθουσα για το κάθε μάθημα, δηλαδή να υπάρχει ένα εργαστήριο φυσικής και χημείας, ένα εργαστήριο πληροφορικής, ένα εργαστήριο τεχνολογίας και τέλος να υπάρχει μία αίθουσα κατάλληλα εξοπλισμένη για το μάθημα των καλλιτεχνικών. Αυτός ο διαχωρισμός θα βοηθήσει στην καλύτερη διδασκαλία και στην καλύτερη επαφή των μαθητών με τα μαθήματα αυτά. Επίσης, θα ήθελα να έχει μία καντίνα με όλα τα επιτρεπτά φαγητά, ώστε τα παιδιά να μπορούν να φάνε σε περίπτωση που δεν έχουν φαγητό από το σπίτι τους. Τέλος και κυριότερο θα ήθελα να υπάρχουν σε όλα τα σχολεία κάμερες ασφαλείας, ώστε να αισθάνονται οι μαθητές και οι καθηγητές πιο ασφαλείς.

Οι καθηγητές θα ήθελα να είναι πάντα χαμογελαστοί, να μην μεταφέρουν τα προβλήματά τους στην τάξη και να βρίσκονται κοντά στα παιδιά, να ακούνε τα προβλήματά τους και να προσπαθούν να τα βοηθήσουν. Δεν θα με πείραζε καθόλου οι καθηγητές να είναι και των δύο φύλων και άνδρες και γυναίκες δηλαδή. Θα επιθυμούσα οι καθηγητές να αξιοποιούν πιο συχνά ηλεκτρονικά μέσα για την καλύτερη παράδοση του μαθήματος. Επίσης, όταν οι καθηγητές χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά μέσα, οι μαθητές αφομοιώνουν και προσέχουν πιο πολύ το μάθημα. Και το πλέον προφανές είναι ότι ο κάθε καθηγητής πρέπει να διδάσκει το μάθημα που έχει σπουδάσει, ώστε να μπορεί να διδάξει σωστά και καλά. Τέλος, θα ήθελα οι καθηγητές να βάζουν λιγότερα μαθήματα για το σπίτι και λιγότερα διαγωνίσματα.

Όσον αφορά το πρόγραμμα, θα ήθελα το ωράριο του σχολείου να αλλάξει, δηλαδή να ξεκινάει στις 10 το πρωί και να τελειώνει στις 4 το μεσημέρι. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά θα κοιμούνται περισσότερες ώρες και θα είναι πιο ξεκούραστα στο μάθημα. Θα ήθελα τα μαθήματα να διδάσκονται πιο αραιά, δηλαδή αν έχουν την Δευτέρα Αρχαία να έχουν πάλι την Πέμπτη για να μπορούν τα παιδιά να κάνουν τα μαθήματά τους και να αλλάζουν παραστάσεις, Επίσης, θα ήθελα να υπάρχουν τρία εξάωρα μες την εβδομάδα για να ξεκουράζονται πιο πολύ οι μαθητές και για να προλαβαίνουν τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Θα επιθυμούσα επίσης να υπάρχει υποχρεωτικά τουλάχιστον ένας Όμιλος την εβδομάδα. Εκεί τα παιδιά θα μπορούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους πάνω σε θέματα που τους ενδιαφέρουν. Οι όμιλοι αυτοί θα περιλαμβάνονται στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το ιδανικό σχολείο για την δικιά μου άποψη.

Έδαφος: ένα «πληγωμένο» κομμάτι του Πλανήτη Γη

Σουκαράς Γιώργος, Σπυρόπουλος Νικόλας, Σταθόπουλος Φώτης, Ψαθάκης Γιάννης (Β4)

Η ρύπανση του εδάφους είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα καθώς επηρεάζει αρνητικά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη μας. Πρέπει να πάρουμε όλα τα δυνατά μέτρα για την λύση του προβλήματος για να μην κινδυνεύσουν οι επόμενες γενιές.